Met je grote donkere ogen kijk je mij aan,
waarom ik? waarom moet ik nou gaan?
Tranen rollen over mijn gezicht, het naderende afscheid doet zo’n pijn
Zacht voel ik je snuit, nog een keer aaien, een kroel, het voelt zo fijn.

Met je been geheel in het verband omhoog getrokken van de pijn
eet je nog een appel, wat gras, het was zo fijn.
De prognose is slecht, pijn, pijn
en de kans op genezing is heel erg klein.

Daarom lief paardenmeisje heb ik dit besluit genomen,
zeker wetend dat jij in de paardenhemel zal komen.
Zeker als ik kijk naar de feiten, in het tuig kun je nooit meer staan
of in volle galop door het weiland gaan.

Jouw korte leven was een droom voor ieder paard,
eten, slapen, zonnen en dan rennen met je vrienden in volle vaart.
Nu is onze tijd samen ten einde gekomen.
Vaarwel liefste pony. Pony van mijn dromen.

Goede reis fluister ik zachtjes in je oor, een hinnik, een bries is tot slot
het laatste wat ik hoor.
Vaarwel een laatste aai over je warme neus.
Ik weet dat je het begrijpt meisje, ik had geen keus…..

Ik raak je aan
je spieren voelen verlamt
je stap is onzeker
en je blik berustend

Je wist het al langer dan vandaag
je voelde het langzaam vechten
in je tengere lichaam
en je wist dat het winnen zou

Geen enkel moment heb je opgegeven
Nu is het te laat, het oordeel is geveld
of onder woorden gebracht
het nakende afscheid duidelijk

Je ogen tonen geen angst
enkel berusting, en misschien verdriet
Je kalmte komt van binnen
je lichaam kan de pijn niet dragen,
maar je ziel is helder.

Ik kijk je aan
hoe komt het toch, dat jij mij opvrolijken moet
Dat jouw levenslust zoveel groter is dan de mijne
Terwijl je zelf vecht voor een verloren zaak,
je toch mijn tranen wilt drogen.

Mioeke

Ik keek mijn baas met verdrietige ogen aan
waarom moest jij mij zo slaan?
Vaak zat ik in het nauw
toch bleef ik mijn baasje trouw.
Ik ben verlost door een echte vriend,
die zei, lieve hond dit heb jij niet verdiend.
Ik hou van dieren en mensen.
Een goede baas, dat zou ik wensen.
die mij leiding kan geven en wil opvoeden,
dit voor ons beide ten goede.
Als dank zal ik deze baas mijn liefde geven,
om samen als maatjes door te gaan in het leven.

Janet

Stonden wij ’s ochtends op
om naar school of het werk te gaan
dan keek hij je elke keer
met z’n grote, mooie ogen aan

Hij vroeg dan om een knuffel
met een lang en luid gemiauw
alsof hij dan wilde zeggen
Ik hou ook van jou

Ging je dan naar buiten
liep hij altijd met je mee
zo was je nooit alleen
maar altijd gezellig met z’n twee

En ook bij het uitlaten van de hond
zowel ’s morgens vroeg als ’s avonds laat
liep hij altijd vrolijk met je mee
tot aan het einde van de straat

We zullen nog veel aan hem denken
zijn mooie ogen, zijn vacht, zacht als dons

Mensen zeggen: het was toch maar een kat
Maar Jonas was er niet zomaar eentje,

Dat was die van ons.

Mijn vriendin voor het leven
wat zou ik er voor willen geven
om nog een keer door jouw vacht te strelen
en mijn eten met je te delen.
Met het mooie weer naar het park gaan
al zou ik ook met jou in de stromende regen willen staan.

Je hebt in die zeven jaren niets misdaan
daarom weet ik zeker dat je naar de ‘hondenhemel’ bent gegaan.

Ingrid (met toestemming overgenomen uit de straatkrant)

Jeetje, wat doet dit pijn.
We hadden het met jou best wel fijn.
Ik had ons afscheid toch heel anders voorgesteld.
Niet zo, dat ik zou zijn uitgeteld.
Ik heb om je gelachen en ik heb op je gekoerd,
Maar door jouw gaan ben ik nu echt gevloerd.
Waarom na 14 jaar ?
Ik was nog lang niet met je klaar.
Ik wil je bedanken voor de liefde die je ons hebt gegeven.
Ik hoop dat ik je ooit nog eens tegen kom in een ander leven.
Ik mis je,

Mw. Bos

De pieper gaat, wat zou dat kunnen zijn?
Een vrouwenstem aan de andere kant van de lijn.
Nu eens niet voor een hond of een kat maar:
komen jullie soms ook voor een gewonde rat?
Waarom niet mevrouw,
hoor eens hier een rat is toch zeker ook een dier?
Je ligt in het gras dicht bij de sloot.
Een meisje vraagt ons: gaat hij nu dood?
Zij kijkt zowaar een beetje verdrietig
Wat moeten we zeggen, we voelen ons nietig.
We nemen je mee op je laatste reis.
Wie weet is er wel een ratten paradijs.
Niemand zal je missen, dat staat wel vast.
Je bent de mensheid alleen maar tot last.
Een rattenleven lijkt van generlei waarde
Er zijn nog zoveel ratten op deze aarde !

Joke (oud medewerkerster dierenambulance)

Het grootste deel van onze planeet
bestaat uit het vocht dat water heet.

Als de dieren konden huilen
zouden wij nergens kunnen schuilen

We zouden, terecht, verdrinken in hun leed.

Ria